Οι αναρχικές Ταξιαρχίες του ΝΑΤΟ

Παρουσιασμένη στη Δύση ως πραγμάτωση μιας συμπαθητικής ουτοπίας, η νέα «Ροζάβα» είναι στην πραγματικότητα ένα αποικιοκρατικό Κράτος, που το θέλει και το οργάνωσε με αίμα η Ουάσιγκτον. Πρόκειται αυτή τη φορά να εκδιωχθούν οι πληθυσμοί της βόρειας Συρίας και να αντικατασταθούν με ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν εκεί. Για την επίτευξη αυτής της εθνοκάθαρσης, το Πεντάγωνο και η CIA κινητοποίησαν μαχητές στους κύκλους της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς. Ο Τιερί Μεϊσάν αποκαλύπτει αυτό το παράλογο σχέδιο σε εξέλιξη εδώ και ένα ενάμιση χρόνο.

Κατά τα έτη 1980-1990, η κουρδική κοινωνία ήταν εξαιρετικά φεουδαρχική και πατριαρχική. Διατηρούνταν σε μια ισχυρή υπανάπτυξη, η οποία ώθησε τους Κούρδους να εξεγερθούν κατά των στρατιωτικών δικτατοριών που η μια διαδεχόταν την άλλη στην Άγκυρα [1].

Το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) ήταν μια μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση, που υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ένωση, μαχόμενη κατά των δικτατοριών των κεμαλικών στρατηγών, μελών του ΝΑΤΟ. Απελευθέρωσε τις γυναίκες και ενώθηκε με τους προοδευτικούς αγώνες. Με τη βοήθεια του Χαφέζ Ασαντ, έστησε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης στην πεδιάδα του Λιβάνου Μπεκάα, υπό την προστασία της συριακής ειρηνικής Δύναμης, που γειτνίαζε με εκείνο της Παλαιστινιακής PFLP.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το PKK δεν έβρισκε αρκετά σκληρά λόγια ενάντια στον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό».

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΡΚΚ διέθετε περισσότερους από 10.000 στρατιώτες σε πλήρη απασχόληση και πάνω από 75.000 έφεδρους. Αυτός ο πόλεμος απελευθέρωσης κατέστρεψε περισσότερα από 3.000 χωριά και δημιούργησε πάνω από 2 εκατομμύρια εκτοπισμένους. Παρά αυτή τη τεράστια θυσία, απέτυχε.

Μετά τη σύλληψη του στην Κένυα το 1999, κατά τη διάρκεια κοινής επιχείρησης των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ο ιστορικός ηγέτης της εξέγερσης, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, φυλακίστηκε στο νησί Ιμραλί στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Το PKK κατέρρευσε, διαιρεμένο μεταξύ του φυλακισμένου αρχηγού του, ευνοϊκού για διαπραγμάτευση για την ειρήνη, και των υπασπιστών του για τους οποίους ο πόλεμος είχε γίνει τρόπος ζωής. Μερικές επιθέσεις έλαβαν ακόμη χώρα, χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά ποιες διαπράχθηκαν από μαχητές που αρνούνταν να αφοπλιστούν ή από ένα μέρος της χωροφυλακής, του JITEM, το οποίο απέρριψε επίσης την κατάπαυση του πυρός.

Στην αρχή της «Αραβικής Άνοιξης», ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν ξαναέχτισε το ΡΚΚ από το κελί του, γύρω από μια νέα ιδεολογία. Μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις με το ΝΑΤΟ στη φυλακή του Ιμραλί, εγκατέλειψε τον μαρξισμό-λενινισμό για τον «ελευθεριακό κοινοτισμό». Αυτός που είχε πάντα αγωνιστεί εναντίον της Τουρκίας για να κατασκευάσει το δικό του Κράτος, το Κουρδιστάν, θεωρούσε τώρα ότι κάθε Κράτος είναι ένα εργαλείο καταπίεσης [2].

Οι μαχητές του ΡΚΚ που είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την Τουρκία κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πόλεμου, είχαν βρει καταφύγιο στο βόρειο τμήμα της Συρίας [3]. Στο όνομα του λαού του, ο Οτζαλάν είχε δεσμευτεί γραπτώς ότι δεν θα διεκδικούσε ποτέ συριακό έδαφος. Το 2011, κατά την έναρξη του πόλεμου της Δύσης κατά της Συρίας, οι Κούρδοι δημιούργησαν πολιτοφυλακές για να υπερασπιστούν τη χώρα που τους υποδέχθηκε και τους είχε πολιτογραφήσει.

Ωστόσο, στις 31 Οκτωβρίου 2014, ένας από τους δύο συμπροέδρους του YPG, συριακού παρακλαδιού του PKK, ο Σαλίχ Μουσλίμ παρευρέθηκε σε μια μυστική συνάντηση στο Μέγαρο των Ηλυσίων με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Του υποσχέθηκαν ότι θα γινόταν αρχηγός Κράτους, αν δεσμευόταν να δημιουργήσει ένα Κουρδιστάν… στη Συρία.

Αμέσως μετά, ο Διεθνής Συνασπισμός, τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μόλις δημιουργήσει δήθεν κατά του Ντάες, υποστήριξε το YPG, παρέχοντας χρήματα, εκπαίδευση, όπλα και καθοδήγηση. Έτσι ξεχάστηκαν οι κατάρες εναντίον της Ουάσινγκτον, η οποία έγινε τώρα ένας τόσο καλός σύμμαχος. Η κουρδική οργάνωση άρχισε να εκδιώκει τους κατοίκους των περιοχών τις οποίες είχε θέσει ως στόχο της.

Τον Φεβρουάριο του 2016, ο «Τσάρος της αντι-τρομοκρατίας» του Λευκού Οίκου, Brett McGurk, εστάλη από τον πρόεδρο Ομπάμα να εποπτεύσει τη μάχη του Κομπάνι (Ayn al-Arab). Με την ευκαιρία αυτή, παρασημοφορήθηκε από το YPG, του οποίου ο μητρικός οίκος -το τουρκικό PKK- θεωρείται ωστόσο ως «τρομοκρατικός» από την Ουάσιγκτον.

Καθώς δεν υπήρξε μέχρι τότε καμία μάχη κατά του YPG κατά του Ντάες, οι Ηνωμένες Πολιτείες σκηνοθέτησαν μια φοβερή μάχη στην Αιν αλ-Άραμπ (Ain al-Arab), που μετονομάστηκε για την περίσταση με το όνομα της στη γλώσσα Kurmanji, Κομπανέ. Ο διεθνής Τύπος κλήθηκε να καλύψει το γεγονός χωρίς να τεθεί ο εαυτός του σε κίνδυνο. Αυτή η πόλη βρίσκεται στα συροτουρκικά σύνορα και οι δημοσιογράφοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη μάχη με κιάλια από την Τουρκία. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη στην Αιν αλ-Άραμπ (Κομπανέ), δεδομένου ότι ο Τύπος δεν επετράπη να εισέλθει στη πόλη. Ωστόσο, διαθέτουμε κινηματογραφημένες εικόνες με τηλεφακό που φαίνονται να επιβεβαιώσουν από μακριά τα δελτία που περιγράφουν την αγριότητα των μαχών. Σε κάθε περίπτωση, η Δύση κατέληξε ομόφωνα ότι οι Κούρδοι ήταν οι σύμμαχοι που είχε ανάγκη κατά του Ντάες και της Συρίας.   

Ο δυτικός Τύπος ισχυρίζεται ότι το ήμισυ των Κούρδων στρατιωτών είναι γυναίκες, καθώς και θεσμικά, το ήμισυ της ηγεσίας του PKK / YPG. Ωστόσο, στο έδαφος, η παρουσία τους είναι σπάνια. Οι δημοσιογράφοι επιβεβαιώνουν επίσης ότι τρομοκρατούν τους τζιχαντιστές για τους οποίους το να πεθάνεις σκοτωμένος από μια γυναίκα είναι μια κατάρα που εμποδίζει την πρόσβαση στον παράδεισο. Περιέργως, ο ίδιος Τύπος αγνοεί ότι ο Συριακός Αραβικός Στρατός περιλαμβάνει επίσης γυναικεία τάγματα στα οποία επιτίθενται οι τζιχαντιστές με την ίδια λύσσα με τους άνδρες συναδέλφους τους.

Παρά τα φαινόμενα, τα στρατευμένα άτομα στο YPG δεν είναι τόσο πολλά όσο ισχυρίζεται. Πολλοί Κούρδοι της Συρίας θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως εχθρική δύναμη και τη Συρία ως τη νέα τους πατρίδα. Αρνούνται να ακολουθούν τις φαντασιώσεις του Σαλίχ Μουσλίμ. Για αυτό το Πεντάγωνο ενσωμάτωσε στους Κούρδους «του», όχι μόνο ορισμένους Άραβες και Ασσυρίους μισθοφόρους , αλλά προπαντός μαχητές της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς.

Ακριβώς όπως η CIA στρατολόγησε δεκάδες χιλιάδες νέους δυτικούς μουσουλμάνους για να γίνουν ισλαμιστές, παρομοίως, στρατολόγησε Ευρωπαίους αναρχικούς για το σχηματισμό Διεθνών Ταξιαρχιών, κατά το πρότυπο εκείνων που πολέμησαν το 1936 στη Βαρκελώνη κατά των φασιστών. Έτσι βρίσκουμε ως συμπληρωματικά στρατεύματα του YPG / ΝΑΤΟ, την αντιφασιστική διεθνιστική Ταξιαρχία (Κεντρική Ευρώπη), τη Ταξιαρχία Bob Crow (Άγγλοι και Ιρλανδοί), τη Ταξιαρχία Henri Krasucki (Γάλλοι), τις διεθνείς και επαναστατικές δυνάμεις των ανταρτών του λαού (Αμερική), την επαναστατική Ένωση για τη διεθνή αλληλεγγύη (Έλληνες), τη μονάδα του μαρξιστικού-λενινιστικού Κόμματος (Ισπανοί) και όλες τις φιλοαμερικανικές τουρκικές ομαδούλες (DK, DKP MLSPB-DC PDKÖ, SI, TDP, TKEP / L , TKPML) για να αναφέρουμε μόνο τις πιο ορατές [4].

Η μάχη του Ain al-Arab (Κομπανέ), στην οποία υποτίθεται αντιτάχθηκαν νεαροί Σύροι ευνοϊκοί προς το Χαλιφάτο με νεαρούς Κούρδους, ως επί το πλείστον, από τις δύο πλευρές, στοίχισε τη ζωή σε νεαρούς Ευρωπαίους σε αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου. Οι ευρωπαϊκές χώρες ανησυχούν για την πιθανή επιστροφή νεαρών τζιχαντιστών στο σπίτι τους, αλλά όχι των νέων αναρχικών, αν και το ίδιο επικίνδυνοι. Πιθανώς επειδή είναι πολύ πιο εύκολο να τους χειραγωγήσουν και να τους ανακυκλώσουν στις επόμενες ιμπεριαλιστικές περιπέτειες.

Τον Ιούνιο του 2015 το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), νέα πολιτική έκφραση του ΡΚΚ, έλαβε μια άφθονη οικονομική υποστήριξη και καθοδήγηση από τη CIA, εναντίον του ΑΚΡ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ξαφνικά, διαπέρασε το πάτωμα του 10% των ψήφων που απαιτούνται για να εισέλθει στην Εθνοσυνέλευση και κέρδισε 80 βουλευτές.

Στις 17 Μαρτίου 2016, το YPG διακήρυξε την ανεξαρτησία της «Ροζάβα», δηλαδή της λωρίδας γης μεταξύ της περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν μέχρι τη Μεσόγειο, κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων, αλλά μόνο από τη συριακή πλευρά. Κατά συνέπεια, η «Ροζάβα» θα περιλαμβάνει μερικώς τη περιοχή της Ιντλίμπ που κατέχεται σήμερα από την Αλ Κάιντα.

Δεδομένου ότι αυτό το Κράτος ανακηρύχτηκε από ανθρώπους που δεν έχουν γεννηθεί εκεί σε βάρος των ιθαγενών, πρόκειται για ένα αποικιοκρατικό σχέδιο, συγκρίσιμο με την ίδρυση του Ισραήλ, που αυτοανακηρύχτηκε στην Παλαιστίνη από Εβραίους που είχαν αγοράσει μεγάλες περιοχές της γης. Το όνομα «Ροζάβα» επιλέχθηκε για να γίνει διάκριση αυτού του εδάφους από το «Κουρδιστάν», το οποίο βρίσκεται στην Τουρκία, όπου ανακηρύχθηκε το 1920 από το Συνέδριο των Σεβρών [5].

Τη στιγμή που το εμιράτο της Αλ Κάιντα στην Ιντλίμπ και το χαλιφάτο του Ντάες στη Ράκα συρρικνώνονται σε μια στάλα, το ΝΑΤΟ συνεχίζει το σχέδιο διαμελισμού της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και φιλοδοξεί να δημιουργήσει τη «Ροζάβα» του Καμισλό.

Ο δυτικός Τύπος παρατηρεί τυφλωμένος αυτή τη «Ροζάβα» στολισμένη με όλες τις αρετές που είναι στη μόδα: ειρηνιστική, ισοτιμική, φεμινιστική, περιβαλλοντολογική, υπέρ της κατασκευής του φύλου, κ.λπ. [6]. Δεν πειράζει που το YPG είναι ένας στρατός. Δεν πειράζει που μάχεται εναντίον των ιστορικών κατοίκων της βόρειας Συρίας, των Αράβων και των Ασσυριών, αφού στο χαρτί ίδρυσε μαζί τους τις «Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDF)».

Τα προγράμματα του συριακού YPG και του τουρκικού HDP ταιριάζουν με την στρατιωτική στρατηγική των ΗΠΑ. Από το 2001, το Πεντάγωνο σχεδιάζει μεσοπρόθεσμα την «αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής», δηλαδή τη διαίρεση των μεγάλων Κρατών σε μικρά ομοιογενή Κράτη, που θα είναι ανίκανα να τους αντισταθούν. Πιο μακροπρόθεσμα, σχεδιάζει να τους βάλει να αντιταχθεί ο ένας στον άλλο μέχρι να οπισθοδρομήσει η περιοχή στο αρχικό χάος.

Η «Ροζάβα» δεν ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο Κράτος, διότι, σύμφωνα με τον νέον Οτζαλάν, κάθε Κράτος-Έθνος είναι ένα κακό από μόνο του. Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, είναι απλά ένα αυτόνομο Κράτος το οποίο θα πρέπει να συνομοσπονδιοποιηθεί με άλλα αυτόνομα Κράτη σαν εκείνα που θα διαδεχθούν το συριακό εθνικό Κράτος, τη στιγμή που θα ανατραπεί. Σύμφωνα με τον θεωρητικό αναφοράς του «κοινοτισμού», τον Αμερικανό Murray Bookchin, για να λειτουργήσει με δημοκρατικό τρόπο, οι ελευθεριακές κοινότητες πρέπει να είναι ομοιογενές. Αυτός είναι ο λόγος που το «ειρηνιστικό» YPG διεξάγει αυτή τη στιγμή εθνοκάθαρση στη «Ροζάβα».

ὍἜΔ (ὅπερ ἔδει δεῖξαι).
του Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή: voltairenet

Παραπομπές:

[1] Blood and belief : the PKK and the Kurdish fight for independence, Aliza Marcus, New York University Press, 2007.

[2] The Political Thought of Abdullah Öcalan: Kurdistan, Women’s Revolution and Democratic Confederalism, Abdullah Öcalan, Pluto Press, 2017.

[3] The Kurds in Syria: the forgotten people, Kerim Yildiz, Pluto Press, 2005.

[4] “LGBT Brigades In Syria? Western Anarcho-Leftists Cutting Their Teeth With Western-Backed Kurdish YPG”, Brandon Turbeville, Activist Post, July 27, 2017. “Le Rojava, un califat d’extrême gauche ? Réseaux "antifascistes" et terrorisme : le laboratoire kurde”, Observatoire des extrêmes de gauche, 16 août 2017.

[5] “Τα σχέδια για το Κουρδιστάν”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 5 septembre 2016.

[6] The PKK: Coming Down From the Mountains, Paul White, Zed Books, 2015. Revolution in Rojava: Democratic Autonomy and Women’s Liberation in the Middle East, Michael Knapp & Ercan Ayboga & Anja Flach, Pluto Press, 2016.