Ο ξεχασμένος πόλεμος της Ευρώπης στην Ουκρανία

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Πετρ Ποροσένκο, επιθεωρεί στρατιωτικό σχηματισμό (φωτό: RIA Novosti / Nikolay Lazarenk)

Τους τελευταίους δύο μήνες, τα διεθνή ΜΜΕ βγάζουν υστερικά πρωτοσέλιδα σχετικά με την κατάσταση στην Συριακή επαρχία του Ιντλίμπ. Οι Αμερικανοί πολιτικοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους καταγγέλλουν και απειλούν την κυβέρνηση της Συρίας, αν τολμήσει να εξαπολύσει επίθεση για να καθαρίσει τις τζιχαντιστικές ομάδες που διαπράττουν γενοκτονία στην επαρχία του Ιντλίμπ.


Η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Nikki Haley, δήλωσε πρόσφατα:

"Αν ο Άσσαντ και το Ιράν συνεχίσουν να βαδίζουν σε αυτό το μονοπάτι, οι συνέπειες θα είναι τρομερές."

Εντωμεταξύ, οι πολιτικοί στη Δύση και τα παπαγαλάκια τους στα διεθνή ΜΜΕ συνεχίζουν να αγνοούν τον αιματοβαμμένο εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία. Φαίνεται ότι οι καθημερινοί θάνατοι και η καταστροφή που πέφτει πάνω στους άμαχους πολίτες στις αποσχισθείσες Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, δεν έχουν καμία σημασία. Υπάρχει μια συνωμοσία σιωπής για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η χούντα του Κιέβου ενάντια στους ίδιους τους πολίτες της.


Ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι Ευρωπαϊκές, συμμαχικές μαριονέτες του συνεχίζουν να αυξάνουν τις εντάσεις με τη Ρωσία, γύρω από τον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι συμφωνίες ειρήνης του Μινσκ έχουν, πολύ βολικά, ξεχαστεί. Στο μεταξύ, η ΕΕ μόλις συμφώνησε να δανείσει ένα ακόμα δις ευρώ στο υπερεθνικιστικό καθεστώς του Κιέβου, ενώ η Ουάσιγκτον συμφώνησε να στείλει ακόμα 200 εκ. δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Επιπλέον, ο ειδικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο Κίεβο, Kurt Volker, δήλωσε σε συνέντευξή του στις 13 Σεπτέμβρη ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται να παρέχουν ναυτικό και αεροπορικό εξοπλισμό στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας.

Η απροκάλυπτη στήριξη μιας φανερά διεφθαρμένης και ρωσοφοβικής κυβέρνησης διευκολύνει τη συνέχιση αυτού του ξεχασμένου πολέμου της Ευρώπης. Αυτός ο πόλεμος διαρκεί εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια και έχει οδηγήσει σε 10.000 θανάτους αμάχων και πάνω από 1,6 εκατομμύρια εκτοπισμένους, οι οποίοι είναι, κατά κύριο λόγο, ρωσόφωνοι.

Οι αναφορές που συντάσσονται καθημερινά από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (OSCE) περιγράφουν ένα ξεκάθαρο μοτίβο συστηματικής στόχευσης οικισμών αμάχων στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ από το οπλοστάσιο της Ουκρανίας. Στις 12 Σεπτέμβρη ο OSCE σημείωσε 130 εκρήξεις στην περιοχή του Ντονέτσκ και 85 στο Λουγκάνσκ. Παράλληλα, τα ναρκοπέδια όλο και αυξάνονται γύρω από τη γραμμή που χωρίζει τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.

Κατά τους πρώτους πέντε μήνες αυτού του έτους, 81 άμαχοι στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ σκοτώθηκαν από πυρά πυροβολικού, ελαφρών όπλων και από εκρήξεις ναρκών.

Τα Δυτικά ΜΜΕ και τα αφεντικά τους, οι πολιτικοί, δεν λένε τίποτα για την απουσία μιας μεγάλης ποσότητας βαρέων όπλων από τις αποθήκες των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, σε ευθεία παραβίαση των συνθηκών ειρήνης του Μινσκ. Στην ημερήσια έκθεσή του στις 7 Σεπτέμβρη, ο OSCE σημειώνει:

"Κατά παράβαση των γραμμών υποχώρησης σε περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση, εθεάθησαν 12 συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων (BM-21 Grad, 122mm) κοντά στην Πολτάβκα (54 χλμ βορειοδυτικά του Ντονέτσκ)."

Οι καθημερινοί θάνατοι και η καταστροφή φέρνουν το ερώτημα: Γιατί αυτή η σύγκρουση αγνοείται συστηματικά από τη Δύση, ενώ τα ΜΜΕ κραυγάζουν για τους άμαχους που σκοτώνει ο "άξονας του κακού" (ο Άσαντ, η Ρωσία και το Ιράν) στη Συρία;

Στη Συρία, οι πληρεξούσιες δυνάμεις του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού πολέμησαν και νικήθηκαν στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν την κυβέρνηση Άσαντ. Η ανατροπή του Άσαντ θεωρήθηκε ως το κατώφλι που θα οδηγούσε στην αλλαγή καθεστώτος του Ιράν. Με την αποτυχία στη Συρία, ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ κήρυξε οικονομικό πόλεμο στην Τεχεράνη, με το πετρελαϊκό εμπάργκο που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο. Σκοπός αυτού του εμπάργκο είναι να χρεοκοπήσει το καθεστώς της Τεχεράνης. Η Ουάσιγκτον ελπίζει ότι η οικονομική δυσπραγία που θα επακολουθήσει θα προκαλέσει την ανατροπή του θεοκρατικού καθεστώτος από τον φτωχοποιημένο λαό.

Ενοχλημένοι από την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, η οποία απέτρεψε την ανατροπή του Άσαντ, ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τη σύγκρουση στην Ουκρανία για να προκαλέσει πονοκεφάλους στη Μόσχα. Είναι φανερό ότι μέσα από την κρίση που προέκυψε μετά το χρηματοδοτούμενο από τη CIA πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Γιανούκοβιτς τον Φεβρουάριο του 2015, το Ρωσικό κράτος υποχρεώθηκε να αντιδρά ξανά και ξανά σε γεγονότα για τα οποία δεν είχε καμία διάθεση.

Επιπλέον, ο εμφύλιος πόλεμος της Ουκρανίας, που υποδαυλίζεται από τον Δυτικό ιμπεριαλισμό, συνδέεται με την τεράστια ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας και με τον ατελείωτο κύκλο των κυρώσεων που επιβάλλει η Ουάσιγκτον και η ΕΕ στους υποστηρικτές του Πούτιν και τη Ρωσική οικονομία. Είναι φανερό ότι εδώ παίζει ένας πιο μακροπρόθεσμος στόχος που δεν είναι άλλος από την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.

Η πολιτική διατήρησης της Ρωσίας σε θέση αδυναμίας, έχει περιγραφεί ξεκάθαρα στο έργο του Zbigniew Brezezinski, ο οποίος ήταν ο γεωπολιτικός εγκέφαλος πίσω από αρκετούς Προέδρους, μεταξύ των οποίων και ο Ομπάμα. Στο αρχικό του έργο: "The Grand Chess Board: American Primacy and its Geostrategic Imperatives" ο Brezezinski αναφέρει ότι ο κυρίαρχος στόχος της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι να εμποδίσει την εμφάνιση ενός αντιπάλου που θα απειλεί την επικράτησή των ΗΠΑ στην περιοχή της Ευρασίας. Στην εισαγωγή αυτού του βιβλίου, που είχε μεγάλη επιρροή, αναφέρει:

"... είναι επιτακτικό να μην εμφανιστεί κανένας Ευρασιατικός αντίπαλος, ικανός να κυριαρχήσει στην Ευρασία και, συνεπώς, να προκαλέσει την Αμερική. Η διαμόρφωση μιας συνεκτικής και ολοκληρωμένης Ευρασιατικής γεωστρατηγικής είναι ο σκοπός αυτού του βιβλίου."

Οι καθημερινοί θάνατοι και η καταστροφή στην Ουκρανία, που επιμένουν να αγνοούν οι Δυτικοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ, ταιριάζει με την ατζέντα της προσπάθειας για αποδυνάμωση της Ρωσίας, με την πρόκληση αποσταθεροποίησης και σημαντικών γεωπολιτικών προβλημάτων στα σύνορά της. Ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός βλέπει τη Ρωσία και την Κίνα ως σοβαρές απειλές για τα οικονομικά και γεωπολιτικά του συμφέροντα στην Ευρασία.


Σχόλια