Σε στρατιωτικές λύσεις καταφεύγει η ΕΕ για να μειώσει την εισροή μεταναστών από την Αφρική

[Σχόλιο από τα Μαντάτα: Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα του πώς μια ανάλυση που, γενικά, κινείται στη σωστή κατεύθυνση, μπορεί να "στριφογυρίζει" γύρω γύρω, αλλά να μην αγγίζει την ουσία του ζητήματος. Κι αυτό γιατί επισημαίνει όλα τα λογικά και τα αυτονόητα (πλέον για πολύ κόσμο που σκέφτεται στοιχειωδώς) για τις ευθύνες των ιμπεριαλιστικών χωρών στη διάλυση των κρατών της Αφρικής και της Ασίας, για τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού... κλπ... μένει όμως εκεί. Και... σκοντάφτει στο ότι ενώ η ΕΕ θέλει "απελπισμένα" να μειώσει τις μεταναστευτικές ροές, επιλέγει να εφαρμόζει πολιτικές που τελικά θα τις αυξήσουν! Φαίνεται ότι ο Μακρόν και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ηγέτες είναι μάλλον "περιορισμένης ευθύνης" και αγνοούν πράγματα που καταλαβαίνει ακόμα και ένας μέσης νοημοσύνης πολίτης, παρότι - κατά τ' άλλα - τα καταφέρνουν μια χαρά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του παγκόσμιου οικονομικού καρτέλ που υπηρετούν! Πάντως, είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο, γι'αυτό και μπήκαμε στον κόπο να το μεταφράσουμε και να το δημοσιεύσουμε...]

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας παίρνει πλέον τη μορφή της προσπάθειας περιορισμού της μετανάστευσης. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας ηγείται αυτής της κίνησης, καθώς σε ένα συνέδριο στο Παρίσι, την προηγούμενη εβδομάδα, δήλωσε ότι η τρομοκρατία και το ανθρώπινο λαθρεμπόριο είναι μέρη του ίδιου προβλήματος και απαιτούν και τα δύο την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην Αφρική.

Η σύνδεση αυτών των δύο εννοιών, εγείρει σημαντικά νομικά και ηθικά ζητήματα. Αλλά φαίνεται ότι η ΕΕ είναι τόσο απελπισμένη να σταματήσει την παράνομη μετανάστευση, ώστε σκοπεύει να στρατιωτικοποιήσει το πρόβλημα στην Αφρική – υπό το πρόσχημα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Μια λογική αντάξια του ευρωπαϊκού νέο-ιμπεριαλισμού. Να προσπαθεί, δηλαδή, να αντιμετωπίσει τα βαθιά ριζωμένα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, με την κάννη των όπλων. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να χρησιμοποιεί σκληρές μεθόδους για να αντιμετωπίσει προβλήματα για τα οποία είναι υπεύθυνες οι ίδιες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Μια τέτοια προσέγγιση το μόνο που καταφέρνει είναι να επιδεινώνει τα ανθρωπιστικά προβλήματα για εκατομμύρια εκτοπισμένους, εξαθλιωμένους και χτυπημένους από τον πόλεμο, ανθρώπους. Με την τυπική αλαζονεία του ιμπεριαλιστή, η ΕΕ δεν στοχεύει στην αιτία των προβλημάτων, δηλαδή στο δικό της ρόλο στον διαμελισμό των αφρικανικών κοινωνιών, μέσω παράνομων πολέμων και ληστρικών οικονομικών πολιτικών.

Η πανικόβλητη αντίδραση των Βρυξελλών αυτήν την εβδομάδα για τη νέα Αυστριακή κυβέρνηση, στην οποία ηγείται ο λαϊκιστής Sebastian Kurz, δείχνει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες ταρακουνιούνται από την άνοδο των εθνικιστικών πολιτικών στην Ευρώπη και από το υποκείμενο, μακροχρόνιο πρόβλημα της μετανάστευσης στην ΕΕ.

Το Λαϊκό Κόμμα του Kurz σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με το Κόμμα Ελευθερίας. Και τα δυο έχουν κοινή αντι-μεταναστευτική πολιτική και κριτική στάση απέναντι στην ΕΕ. Η νέα αυστριακή διοίκηση περιγράφεται με τρόμο από τα ΜΜΕ ως η πρώτη «ακροδεξιά» κυβέρνηση στην ΕΕ. Ο χαρακτηρισμός αυτός χρησιμοποιείται για να δαιμονοποιήσει τις αυστριακές αρχές με τη ρετσινιά του «φασίστα».

Πάντως, αυτό που φαίνεται να απασχολεί πραγματικά τις φιλο-ΕΕ κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, είναι ότι η Αυστρία αναζωπυρώνει ευρύτερους φόβους, σχετικά με την ανεξέλεγκτη ροή προσφύγων που εισέρχονται στην ΕΕ, όπως και η άνοδος των αντι-ΕΕ λαϊκιστικών πολιτικών εξαιτίας αυτών των φόβων.

Ένα επιπλέον δείγμα της ανησυχίας της ΕΕ για τη ροή των μεταναστών, είναι και η προσπάθεια της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας να μετατρέψουν το ζήτημα της μετανάστευσης σε θέμα «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Πρόκειται για μια θρασύτατη και κατακριτέα κίνηση που οδηγεί στο να αντιμετωπιστεί μια ανθρωπιστική κρίση με τη δύναμη των όπλων. Αλλά ακριβώς επειδή χρησιμοποιείται το συναισθηματικό χαρτί της «αντιτρομοκρατίας», η πρόθεση είναι να καλυφθεί αυτή η ανήθικη κίνηση με τη μάσκα του ανθρωπισμού.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, φιλοξένησε στο Παρίσι μια σύνοδο κορυφής, με θέμα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στο Sahel, την τεράστια ερημική περιοχή στη Νοτιοδυτική Αφρική. Στις αρχές του έτους, ο Μακρόν είχε πάρει την πρωτοβουλία για τον σχηματισμό της «Ομάδας των 5» (G5) με τις χώρες που βρίσκονται στην περιοχή του Σαχέλ, δηλαδή το Μάλι, τη Νιγηρία, τη Μπουργκίνα Φάσο, το Τσαντ και τη Μαυριτανία.

Οι ηγέτες των G5 φιλοξενήθηκαν από τον Μακρόν σε μια έπαυλη κοντά στο Παρίσι, στις 13 Δεκεμβρίου. Παρούσα ήταν και η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, όπως και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Πάολο Τζεντιλόνι. Είναι σημαντικό ότι παρευρέθηκαν και οι Υπουργοί Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Με μια αυθάδη έκκληση για οικονομική ενίσχυση, ο Μακρόν ζήτησε από τη ΣΑ και τα ΗΑΕ να δώσουν χρήματα για τη στρατιωτική δύναμη των G5. Και οι δύο πετρελαιοπαραγωγές χώρες ανταποκρίθηκαν, με 100 και 30 εκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα. Χορηγοί επίσης της «αντιτρομοκρατικής» επιχείρησης των G5 ήταν και η ΕΕ και οι ΗΠΑ, με 60 εκατομμύρια δολάρια η κάθε μια. Με άλλα λόγια, η ΣΑ και τα ΗΑΕ χρηματοδότησαν σχεδόν το μισό του προϋπολογισμού του «αντιτρομοκρατικού» συνασπισμού των G5.

Οι G5 διαθέτουν περίπου 4.000 στρατιώτες από τις 5 αυτές αφρικανικές χώρες (όλες πρώην γαλλικές αποικίες). Οι γαλλικές δυνάμεις στην περιοχή πιστεύεται ότι είναι περίπου άλλες τόσες. Υπάρχουν επίσης και αμερικανικές ειδικές δυνάμεις, όπως φάνηκε κατά την θανατηφόρα ανταλλαγή πυρών τον Οκτώβριο στη Νιγηρία, όπου 4 αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε ενέδρα.

Αυτό που επιδιώκει ο Μακρόν είναι να αντικαταστήσει τις γαλλικές δυνάμεις με τοπικές, από τους G5. Με αυτόν τον τρόπο θα γλιτώσει τα εκατομμύρια ευρώ που στοιχίζει στο Παρίσι η παρουσία γαλλικού στρατού στο Sahel. Γνωρίζοντας όμως ότι οι φτωχές αυτές χώρες δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, εμπλέκει επιδέξια τη ΣΑ και τα ΗΑΕ στη χρηματοδότηση.

Η πρόταση του Μακρόν απαιτεί ισχυρή αυτοπεποίθηση. Δεδομένου του ιστορικού των σκληροπυρηνικών Σουνιτικών καθεστώτων του Κόλπου στην υποστήριξη των τρομοκρατών στη Μέση Ανατολή, είναι παράλογο να τους προτείνει κανείς να υποστηρίξουν την «αντιτρομοκρατία» στο Σαχέλ.

Αυτή η αντίφαση φανερώνει και τον πραγματικό σκοπό της κίνησης. Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, εκ μέρους της ΕΕ, χρησιμοποιούν στην πραγματικότητα το ηθικό και πολιτικό προκάλυμμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στην Αφρική, για να διευρύνουν την ατζέντα τους για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών στην Ευρώπη. Και βάζουν τις χώρες του Κόλπου να πληρώσουν γι’ αυτό. Οι τελευταίες παίρνουν τις καλές δημόσιες σχέσεις ως αντάλλαγμα.

Υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της Αφρικής θα διπλασιαστεί μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες, φτάνοντας τα 2,5 δις ανθρώπους. Η προοπτική αυτή φέρνει πονοκέφαλο στους ευρωπαίους ηγέτες, ότι οι μεταναστευτικές ροές θα αυξηθούν. Ήδη, τα τελευταία δύο χρόνια, υπολογίζεται ότι 1,5 εκ. μετανάστες εισήλθαν στην Ευρώπη, πολλοί από αυτούς από την Αφρική. Αυτό το φαινόμενο τροφοδοτεί με τη σειρά του τα αντιμεταναστευτικά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία κατηγορούν την πολιτική της ΕΕ γι’ αυτό το πρόβλημα. Οι αντιδράσεις αυτές απειλούν τη συνοχή της ΕΕ. Αυτό ήταν ένα από τα βασικά θέματα που οδήγησαν το βρετανικό εκλογικό σώμα να αποφασίσει την έξοδο από την Ένωση.

Αντί να μυκτηρίζουν τις «λαϊκιστικές» πολιτικές στην Αυστρία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβενία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Δανία και τη Γερμανία, και να τις δυσφημούν ως «φασιστικές», οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες. Είναι κατανοητό οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να νιώθουν αποθαρρυμένες από την ξαφνική εισροή ξένων στη χώρα τους. Με δεδομένη την αμείλικτη κοινωνικο-οικονομική ένδεια που έχει επιβληθεί στις κοινωνίες από τις νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές κυβερνήσεις, η ανησυχία για τους ελάχιστους δημόσιους πόρους είναι έντονη και κατανοητή.

Επίσης, οι ευρωπαϊκές χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ (όπου ηγούνται οι ΗΠΑ) φέρουν άμεση ευθύνη για το άνοιγμα των πυλών της μετανάστευσης, όταν κατέστρεψαν το κράτος της Λιβύης, με έναν παράνομο πόλεμο για αλλαγή καθεστώτος το 2011. Η Γαλλία, η Ιταλία, η Μ. Βρετανία και η Γερμανία, μεταξύ άλλων, είναι συνένοχες σε αυτόν τον εγκληματικό πόλεμο.

Η Γαλλία επίσης, επέδραμε στρατιωτικά στο Μάλι το 2013, για να «πολεμήσει την τρομοκρατία» και οι δυνάμεις της παραμένουν εκεί μέχρι και σήμερα. Ο πραγματικός λόγος αυτής της επέμβασης από τη Γαλλία, ήταν η εξασφάλιση των ορυχείων ουρανίου στο Μάλι και τη Νιγηρία.

Όλες αυτές οι παράνομες στρατιωτικές επεμβάσεις από τους ευρωπαίους στη Νοτιοδυτική Αφρική έχουν αυξήσει το ανθρώπινο λαθρεμπόριο και τη μετανάστευση σε πρωτοφανές επίπεδο.

Μια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας την προηγούμενη εβδομάδα, κατηγορεί ανοιχτά τις κυβερνήσεις της ΕΕ για συνέργεια με τους λαθρέμπορους λευκής σαρκός στη Λιβύη, με το να στέλνουν βίαια πίσω αυτούς που προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, στα νύχια των λαθρεμπόρων.

Η Ευρώπη θέλει απελπισμένα να περιορίσει τις ροές των μεταναστών επειδή αποσταθεροποιούν την εσωτερική πολιτική της ΕΕ. Είναι τόσο απελπισμένη η Ευρώπη, που είναι διατεθειμένη να σπρώξει βίαια τους ανθρώπους πίσω στα δίκτυα των λαθρεμπόρων, σε μια ζωή σκλαβιάς, προκειμένου να εμποδίσει την είσοδό τους στην Ευρώπη.

Η στρατιωτική «λύση» του Μακρόν για το Σαχέλ είναι μέρος αυτής αναποτελεσματικής λύσης του προβλήματος. Ο Γάλλος Πρόεδρος, με την υποστήριξη της Γερμανίας, της Ιταλίας και της υπόλοιπης ΕΕ, θα χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να αντιμετωπίσει «την τρομοκρατία και το ανθρώπινο λαθρεμπόριο» που, γι’ αυτόν, είναι ένα και το αυτό. Επίσης, ο Μακρόν και η ΕΕ θέλουν αυτό να τους βγει φτηνά και βάζουν τη ΣΑ και τα ΗΑΕ να καλύψουν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού.

Η στρατιωτική πολιτική δεν είναι παρά η νεοφιλελεύθερη ατζέντα για την Ευρώπη, η οποία θα κάνει τα πράγματα πολύ, πολύ χειρότερα.

Οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως και οι Αμερικανικές, πρέπει να σταματήσουν να ανακατεύονται στα θέματα της Αφρικής.

Αυτό που χρειάζεται, είναι ένα ριζοσπαστικό, οικονομικό και πολιτικό μοντέλο μαζικών δημόσιων επενδύσεων στην Αφρική και την Ευρώπη. Τα χρήματα υπάρχουν, από τα τρισεκατομμύρια που οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν κρύψει στους διάφορους φορολογικούς παραδείσους. Με δυο λόγια, αυτό που χρειάζεται είναι η αποκήρυξη του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και του μιλιταρισμού που τον συνοδεύει.

Τέτοια λύση όμως, δεν μπορεί να υπάρξει, υπό την παρούσα πολιτική ηγεσία της ΕΕ, με αντιπροσωπευτικό της δείγμα τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν. Φορώντας κυνικά τη μάσκα του «φιλελεύθερου προοδευτικού», προσφέρει τις ίδιες, καταστροφικές πολιτικές που καταλήγουν να υποσκάπτουν τα θεμέλια της κοινωνίας. Φτάνει μάλιστα να χρησιμοποιεί και σλόγκαν, αντιγράφοντας τον Τραμπ, «Κάνε τον πλανήτη σπουδαίο και πάλι».

Η ψευδολύση της αντιμετώπισης της μετανάστευσης στην Ευρώπη ως στρατιωτικό πρόβλημα «τρομοκρατίας» και «λαθρεμπορίου ανθρώπων» καταλήγει να βγάζει τη θηλιά από το λαιμό των πραγματικών αρπακτικών. Η Γαλλία και οι υπόλοιπες νατοϊκές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει τα προβλήματα με τους πολέμους και τις αρπακτικές οικονομικές πολιτικές τους. Τώρα θέλουν να «λύσουν» αυτά τα προβλήματα, προσθέτοντας ακόμα περισσότερα. «Κάνε τον πλανήτη να βογγήξει και πάλι!»

Πηγή