Ποια είναι η αλήθεια για τον πόλεμο στη Συρία;

Καθώς οι Συριακές κυβερνητικές δυνάμεις μάχονται την Jaysh al-Islam, για να απελευθερώσουν την Ανατολική Γκούτα, τα Δυτικά ΜΜΕ αγνοούν εντελώς τις βαρβαρότητες των ανταρτών, προτιμώντας να ρίχνουν όλο το φταίξιμο για τη βία στο "καθεστώς".

Τους βλέπουμε και πάλι, να ουρλιάζουν για μια πόλη στη Συρία που ανακαταλήφθηκε από την κυβέρνηση. Αυτή τη φορά είναι η Ανατολική Γκούτα, ένα προάστιο της Δαμασκού και ένα από τα τελευταία οχυρά των ισλαμιστών ανταρτών που έχουν διαμελίσει τη χώρα τα τελευταία επτά χρόνια.

Πριν την Ανατολική Γκούτα ήταν το Χαλέπι και πριν το Χαλέπι ήταν η Μαντάγια και πριν τη Μαντάγια ήταν η Χομς και πάει λέγοντας. Όλα αυτά τα μέρη απεικονίζονταν σαν να μην υπήρχαν εκεί ένοπλοι αντάρτες και οι Συριακές αρχές απλώς κατακρεουργούσαν αλύπητα άμαχους πολίτες εξαιτίας μιας σατανικής δίψας για αίμα. Αν κάποια στιγμή αναφέρονταν οι αντάρτες, αυτοί παρουσιάζονταν (κάτι που ακόμα ισχύει) από τον Δυτικό Τύπο ως μετριοπαθείς αντάρτες και μαχητές της ελευθερίας.

Άρα, αν η ενημέρωσή σας για την Ανατολική Γούτα προέρχεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τότε θα έχετε μείνει με την εντύπωση ότι υπάρχει μια μονομερής σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση της Συρίας και τους άμαχους πολίτες. Αλλά δεν είναι τόσο απλό.

Οι τζιχαντιστές αρχηγοί

Οι "αντάρτες" που έχουν τον έλεγχο της Ανατολικής Γούτα είναι ένα σύνολο τζιχαντιστικών ομάδων, από τις οποίες η ισχυρότερη είναι η Jaysh al-Islam (ο Στρατός του Ισλάμ), μια σαλαφιστική - τζιχαντιστική ομάδα που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία και έχει ως στόχο την αντικατάσταση της Συριακής κυβέρνησης με το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ πρώην ISIS). Η Jaysh al-Islam είναι ακραία φανατική και τόσο άσχημη στην ρητορική, την τακτική και τον σκοπό της όσο το ΙΚ. Διαπράττει δημόσιες εκτελέσεις και καυχιέται δημοσίως ότι περιφέρει στους δρόμους αμάχους κλεισμένους σε κλουβιά, από τη μειονοτική σέκτα των Αλαουιτών, τους οποίους χρησιμοποιεί ως ανθρώπινη ασπίδα. Ο ιδρυτής της ομάδας, ο νεκρός πλέον Zahran Alloush, ζήτησε ανοιχτά την εθνική εκκαθάριση των θρησκευτικών μειονοτήτων στη Δαμασκό.

Η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα, η Faylaq al-Rahman, είναι σύμμαχη με την Hayet Tahrir al-Sham (HTS), που είναι η πιο πρόσφατη ονομασία της θυγατρικής της Αλ Κάιντα στη Συρία. Η HTS έχει μικρή παρουσία στην Ανατολική Γκούτα, όπως επίσης και η Ahar al-Sham και η Nour al-Din al-Zenki, οι οποίες μέχρι πρόσφατα ήταν αποδέκτες των όπλων των ΗΠΑ και που οι μαχητές τους φαίνονται σε βίντεο να αποκεφαλίζουν ένα έφηβο αγόρι.

Πρόσφατα, άμαχοι που έφυγαν από την Αν. Γκούτα περιέγραψαν ότι οι μαχητές τους πυροβολούσαν, προσπαθώντας να τους εμποδίσουν να φύγουν για να βρουν ασφάλεια στις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση, ένα ακόμα γεγονός που τα Δυτικά ΜΜΕ αγνοούν. Οι αναφορές ότι οι αντάρτες κρατούν για τον εαυτό τους τα τρόφιμα και τη βοήθεια που προορίζεται για τους αμάχους, επίσης αγνοούνται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Πληροφορίες για τον πόλεμο

Ο πόλεμος στη Συρία έχει πιθανόν γίνει αντικείμενο της πιο έντονης προπαγάνδας στην ιστορία. Δεκάδες εκατομμύρια δολάρια από τις Δυτικές κυβερνήσεις και τους τοπικούς συμμάχους τους έχουν δαπανηθεί, για το χτίσιμο ενός μιντιακού εργαλείου που εξυγιαίνει τους εξεγερμένους, κατηγορεί για όλη τη βία την κυβέρνηση και εξωθεί τη Δύση σε πιο δυναμική παρέμβαση ενάντια στον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ. Και τα Δυτικά μέσα βασίζονται σε αυτές τις πηγές προαπαγάνδας για την πληροφόρησή τους σχετικά με τις συγκρούσεις.

Οι πιο διάσημοι είναι οι White Helmets (Λευκά Κράνη), μια ομάδα διάσωσης που χρηματοδοτείται αδρά από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. Προωθούμενοι από μια κορυφαία εταιρεία δημοσίων σχέσεων, οι White Helmets υποστηρίζουν ανοιχτά την αλλαγή του καθεστώτος, ενώ δουλεύουν πλάι-πλάι με αντάρτες συνδεόμενους με την Αλ Κάιντα στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση. Κάποια από τα μέλη τους φαίνονται σε βίντεο να συμμετέχουν σε βαρβαρότητες, γεγονός που επίσης αγνοείται από τα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία είναι ερωτευμένα μαζί τους. 

Η άλλη πηγή πληροφόρησης των Δυτικών ΜΜΕ είναι το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ένας οργανισμός παρακολούθησης που λειτουργεί από έναν άνθρωπο που δουλεύει από το σπίτι του στη Βρετανία και ο οποίος είναι ξεκάθαρα προκατειλημμένος υπέρ της λεγόμενης αντιπολίτευσης.

Επίσης, τα Δυτικά μέσα συχνά βασίζονται σε αυτοαποκαλούμενους "μιντιακούς ακτιβιστές" σε περιοχές της Συρίας που ελέγχονται από ομάδες μαχητών. Όμως αυτές οι ομάδες δεν ανέχονται ούτε τον ακτιβισμό, ούτε τη δημοσιογραφία. Στην πραγματικότητα είναι γνωστές για το ότι φυλακίζουν, βασανίζουν και εκτελούν με συνοπτικές διαδικασίες ακτιβιστές, δικηγόρους, εργαζόμενους ανθρωπιστικών οργανώσεων, δημοσιογράφους και μέλη μειονοτήτων. Γι' αυτόν τον λόγο οι Δυτικοί δημοσιογράφοι δεν μπορούν να ταξιδέψουν στις περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες: επειδή το πιθανότερο είναι ότι θα απαχθούν για λύτρα ή θα δολοφονηθούν.

Το γεγονός αυτό μας κάνει να αμφιβάλουμε σοβαρά για οποιονδήποτε ισχυρίζεται ότι είναι μια ανεξάρτητη πηγή πληροφόρησης από μέσα από τις ανταρτοκρατούμενες περιοχές στη Συρία, επειδή είναι αδύνατον κάποιος να βγάλει προς τα έξω πληροφορίες χωρίς την άδεια των τζιχαντιστικών αρχών, οι οποίες έχουν συμφέρον να προωθούν ένα αφήγημα που προκαλεί την οργή και παρακινεί για επέμβαση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Αν. Γκούτα, όπου οι αντάρτες αυτήν τη στιγμή χάνουν έδαφος. Το μόνο που μπορεί να σώσει την Jaysh al-Islam από την ήττα είναι η έξωθεν επέμβαση.

Εννοείται ότι και οι πληροφορίες που προέρχονται από κυβερνητικές πηγές πρέπει επίσης να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό. Επειδή, στην τελική, και οι κυβερνήσεις ψεύδονται. Αλλά στην περίπτωση της Συρίας, ο Δυτικός Τύπος μεταχειρίζεται εξαρχής τις αναφορές που έρχονται από κυβερνητικές περιοχές σαν να είναι εξ' ολοκλήρου κατασκευασμένες, ενώ χωρίς αμφισβήτηση αναμασά ό,τι προέρχεται από τους αντάρτες ως αληθινό. Και, εντωμεταξύ, τα μέσα αγνοούν πλήρως τα θύματα στις περιοχές της κυβέρνησης.

Για χρόνια οι αντάρτες της Αν. Γκούτα τρομοκρατούν και σκοτώνουν χιλιάδες αμάχους που ζουν στη Δαμασκό, για τους οποίους σχεδόν ποτέ δεν ακούγεται κάτι στη Δύση. Αντί γι' αυτό, τα μέσα ασχολούνται με το να καλούν τη Δύση να παρέμβει.

Οι διμοιρίες θανάτου της Αλ Κάιντα

Αυτό μας φέρνει σε ένα από τα πιο ολέθρια ψέμματα των Δυτικών ΜΜΕ, ότι η Δυτική αδράνεια επέτρεψε να συνεχιστεί με ατιμωρησία η αιματοχυσία στη Συρία. Ωστόσο, η Δύση επενέβη στη Συρία και με την επέμβαση αυτή παρέτεινε τη σφαγή και ενίσχυσε την Αλ Κάιντα.

Παρά το ότι είχε προειδοποιηθεί ήδη από τον Νοέμβριο του 2011 ότι η ένοπλη αντιπολίτευση κυριαρχείται από βίαιους, ακραίους σεχταριστές, η διοίκηση Ομπάμα ξόδεψε 1 δις δολάρια το χρόνο για την εκπαίδευση και τον εφοδιασμό με όπλα των ανταρτών που ήταν γνωστό ότι συνδέονται με την Αλ Κάιντα, προκειμένου να ανατρέψουν τη Συριακή κυβέρνηση., Η Αλ Κάιντα δημιούργησε τη μεγαλύτερη θυγατρική της στην ιστορία, ως άμεσο αποτέλεσμα αυτής της ανεύθυνης πολιτικής των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανέθεσε τον πόλεμό της εναντίον της Συρίας σε διμοιρίες θανάτου της Αλ Κάιντα και οι Αμερικανοί δεν έχουν ιδέα, επειδή τα Δυτικά μέσα συνεχίζουν να προβάλουν ψέμματα για την υποτιθέμενη Δυτική αδράνεια.

Όλα αυτά, δεν λέγονται για να δοξάσουν τη Συριακή κυβέρνηση, η οποία είναι πράγματι αυταρχική και με πολλά ελαττώματα, αλλά για να σκεφτούμε τι θα αντικαταστήσει αυτήν την κυβέρνηση αν καταρρεύσει. Η εναλλακτική είναι απαράδεκτη για την πλειοψηφία των Σύρων. Γι' αυτόν τον λόγο, η συντριπτική πλειοψηφία των Σύρων, τουλάχιστον 75% το 2016 - και το ποσοστό αυτό θα είναι σίγουρα μεγαλύτερο σήμερα που η κυβέρνηση έχει ανακαταλάβει τεράστιες περιοχές από τους αντάρτες - ζουν σε περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, εκατομμύρια έτρεξαν για ασφάλεια στις πόλεις που ελέγχονται από την κυβέρνηση, όταν οι αντάρτες κατέλαβαν με τη βία τις περιοχές τους, για να γλιτώσουν από την εγκληματική συμπεριφορά των ένοπλων ανταρτών. Άλλοι έφυγαν, φοβούμενοι τους κυβερνητικούς βομβαρδισμούς που θα έρχονταν με την κατάληψή της περιοχής από τους αντάρτες.

Για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα αυτού που διέπραξαν οι ΗΠΑ στη Συρία, ας το μεταφέρουμε στο περιβάλλον της Αμερικής. Το ανάλογο θα ήταν αν οι αντίπαλοι της Αμερικής χρηματοδοτούσαν και εξόπλιζαν την Κου Κλουξ Κλαν να εισβάλει και να καταλάβει πόλεις των ΗΠΑ και τα ΜΜΕ παρουσίαζαν την ΚΚΚ ως "μετριοπαθείς αντάρτες" και "μαχητές της ελευθερίας", την ώρα που αυτοί θα δολοφονούσαν μέλη μειονοτήτων και θα σκότωναν αμάχους στην Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες. Φανταστείτε πώς θα αντιδρούσε η Ουάσιγκτον σε ένα τέτοιο σενάριο. Καλά, στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Μην πάμε μακριά, ας δούμε μόνο το παγκόσμιο δολοφονικό "γλέντι" που έχουν εξαπολύσει μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 9/11, που, η ειρωνεία είναι ότι, αυτό δημιούργησε την απειλή της Αλ Κάιντα στη Μ. Ανατολή εξαρχής.

Δυο μέτρα, δυο σταθμά

Εδώ εφαρμόζονται εξώφθαλμα, δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Όταν το ΙΚ κατέλαβε μεγάλες περιοχές στο Ιράκ, η Ιρακινή κυβέρνηση, με την από αέρος βοήθεια των ΗΠΑ, ξεκίνησε σειρά επιχειρήσεων για να ανακαταλάβει τις πόλεις, όπως τη Μοσούλη, τη Φαλούζα και το Τικρίτ και ο Δυτικός Τύπος σχεδόν πάντα πανηγύριζε για την απελευθέρωσή τους.

Εντωμεταξύ στη Συρία, με την αεροπορική υποστήριξη της Ρωσίας, η Συριακή κυβέρνηση χρησιμοποίησε πολλές από τις ίδιες στρατιωτικές τακτικές για να ανακαταλάβει πόλεις όπως το Χαλέπι και την Ανατολική Γκούτα, από ομάδες που δεν ήταν άλλες από το ΙΚ, παρόλα αυτά τα Δυτικά μέσα παρουσιάζουν αυτές τις επιχειρήσεις ως απεχθείς που ισοδυναμούν με γενοκτονία.

Η σύγκρουση στη Συρία μπορεί να είναι μια σύγχυση και ένα πολύπλοκο χάος. Αλλά όσο περισσότερο φωνάζουν τα κυρίαρχα μέσα στη Δύση να παρέμβει, τόσο πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι υπάρχει μια κρυφή ατζέντα πίσω από την μονόπλευρη εκδοχή τους της πραγματικότητας.

Πηγή