Πώς μεθοδεύεται ένας πόλεμος από τη CIA

Πέρασα σχεδόν 15 χρόνια στη CIA*. Θέλω να πιστεύω ότι κάτι έμαθα εκεί. Έμαθα πώς λειτουργεί η ομοσπονδιακή γραφειοκρατία. Έμαθα ότι οι καουμπόηδες της κυβέρνησης - στη CIA, αλλά και αλλού στην κυβέρνηση - μπορεί να έχουν απίστευτη δύναμη στη δημιουργία πολιτικής. Έμαθα ότι η CIA τραβά το σκοινί της νομιμότητας, μέχρι που κάποιος να είναι σε θέση εξουσίας, ώστε να το τραβήξει κι αυτός από την πλευρά του. Έμαθα ότι η CIA μπορεί να ξεκινήσει έναν πόλεμο, χωρίς να έχει ιδέα για το πώς θα καταλήξουν τα πράγματα. Δεν υπάρχει ποτέ στρατηγική εξόδου.

Τα έμαθα όλα αυτά από πρώτο χέρι, πριν από την εισβολή στο Ιράκ. Την Άνοιξη του 2002, ήμουν στο Πακιστάν και δούλευα εναντίον της Αλ Κάιντα. Επέστρεψα στα κεντρικά της CIA τον Μάιο και μου είπαν ότι μερικούς μήνες πριν ο Λευκός Οίκος είχε πάρει απόφαση να εισβάλει στο Ιράκ. Έμεινα άναυδος και το μόνο που μπόρεσα να αρθρώσω ήταν: "Μα, δεν έχουμε πιάσει ακόμα τον Μπιν Λάντεν". "Η απόφαση έχει ληφθεί" μου είπε ο επιτηρητής μου και συνέχισε:

"Του χρόνου, τον Φεβρουάριο, θα εισβάλουμε στο Ιράκ, θα ανατρέψουμε τον Σαντάμ Χουσεΐν και θα ανοίξουμε τη μεγαλύτερη αεροπορική βάση του κόσμου, στο Νότιο Ιράκ."

Επίσης, μου είπε:

"Θα πάμε στον ΟΗΕ και θα προσποιηθούμε ότι θέλουμε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αλλά στην πραγματικότητα, η απόφαση έχει ήδη ληφθεί."

Σύντομα μετά από αυτό, ο Υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, άρχισε τα ταξίδια στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, για να πετύχει υποστήριξη για την εισβολή. Φυσικά, πήγε και στον ΟΗΕ με το επιχείρημα ότι το Ιράκ είχε όπλα μαζικής καταστροφής, που έκαναν αναγκαία την εισβολή και την ανατροπή, διότι αυτή η χώρα αποτελούσε επικείμενη απειλή για τις ΗΠΑ.

Αλλά η όλη υπόθεση ήταν ένα ψέμα. Πρώτα πάρθηκε η απόφαση και έπειτα δημιουργήθηκαν τα "στοιχεία" για να την υποστηρίξουν. Πιστεύω ότι το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Πρώτα, ο Ντ. Τραμπ είπε επανειλημμένα στην εκστρατεία του το 2016, ότι θα αποσυρθεί από την συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν (JCPOA), η οποία είναι γνωστή και ως συμφωνία για τις κυρώσεις στο Ιράν. Η JCPOA επιτρέπει στους διεθνείς επιθεωρητές να ελέγχουν όλες τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν για να διαπιστώσουν ότι το Ιράν δεν εμπλουτίζει ουράνιο. Σε αντάλλαγμα, οι Δυτικές χώρες ήραν τις κυρώσεις στο Ιράν, επιτρέποντάς του με αυτόν τον τρόπο, να προμηθεύεται ανταλλακτικά, φάρμακα και άλλα αγαθά τα οποία πριν δεν μπορούσε να αποκτήσει. Παρά τις διαμαρτυρίες των Συντηρητικών στο Κογκρέσο και αλλού, η JCPOA λειτούργησε. Πράγματι, το καθεστώς επιτήρησης ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτό που είχαν επιβάλει τα Ηνωμένα Έθνη στο Ιράκ δύο δεκαετίες πριν.

Ο Τραμπ συνέχισε την αντι-Ιρανική ρητορική του όταν έγινε Πρόεδρος. Και, το πιο σημαντικό, διόρισε δύο "γεράκια του Ιράν" σε πολύ σημαντικές για την εξωτερική πολιτική θέσεις: τον πρώην διοικητή της CIA, MIke Pompeo, Υπουργό Εξωτερικών και τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, John Bolton, Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας. Και οι δύο έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι η πολιτική που προτιμούν είναι αυτή της "αλλαγής καθεστώτος", μια πολιτική η οποία απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο.

Η πιο ανησυχητική ίσως εξέλιξη, πάντως, είναι η προφανής, ντε φάκτο συμμαχία εναντίον του Ιράν, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν. Πρόσφατα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπ. Νετανιάχου, παρουσίασε το "λαθραίο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ιράν" (όπως το αποκάλεσε), σε μια ομιλία η οποία ήταν ενοχλητικά ίδια με αυτήν του Πάουελ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, πριν 15 χρόνια, όταν έλεγε στον κόσμο ότι το Ιράκ έχει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Και αυτό, επίσης, ήταν ένα ψέμα.

Ο εστεμμένος πρίγκηπας της Σαουδικής Αραβίας, Muhammad bin Salman, η "νονός" του πολέμου των Σαούδ στην Υεμένη, που επίσης είναι πόλεμος δι' αντιπροσώπων εναντίον του Ιράν, έκανε πρόσφατα μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ και τη Γαλλία, μιλώντας για την "Ιρανική απειλή" σε κάθε αποστροφή του. Η ρητορική των ΗΑΕ και του Μπαχρέιν είναι τουλάχιστον εξίσου εχθρική με αυτήν της ΣΑ.

Εντωμεταξύ, το Καπιτώλιο σιωπά, ακριβώς όπως έκανε το 2002.

Μπορώ να σας πω από προσωπική εμπειρία ότι όλα αυτά τα έχω ξαναδεί. Η κυβέρνησή μας στρώνει το έδαφος για έναν ακόμα πόλεμο. Προσέξτε αν συμβούν κάποια πράγματα. Πρώτον, ο Τραμπ θα αρχίσει να φωνάζει για την "απειλή" από το Ιράν. Θα είναι το καθημερινό του μοτίβο. Θα ισχυρίζεται ότι το Ιράν είναι επιθετικό και αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τις ΗΠΑ. Έπειτα, ο Πομπέο θα ξαναπάει στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη για να κερδίσει υποστήριξη για στρατιωτική δράση. Μετά, η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι, θα αρχίσει να ουρλιάζει στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους συμμάχους τους από το Ιράν. Η τελευταία σταγόνα - καθαρό σημάδι πολέμου - θα είναι εάν ναυτικά μεταφερόμενες μάχιμες μονάδες εγκατασταθούν στην Ανατολική Μεσόγειο, την Αραβική Θάλασσα ή τον Περσικό Κόλπο. Φυσικά υπάρχει πάντα μια στην περιοχή. Αλλά περισσότερες από μία, αποτελούν πρόκληση.

Πρέπει να αντιταχθούμε σταθερά σε αυτήν την πορεία προς έναν ακόμα πόλεμο από επιλογή. Δεν γίνεται να ξεγελαστούμε ή να βρεθούμε προ εκπλήξεως. Όχι πάλι. 

του John Kyriakou

* Ο John Kyriakou είναι πρώην αξιωματικός της CIA για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και πρώην ανώτερος ερευνητής στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Ο John ήταν ο έκτος καταγγέλλων που κατηγορήθηκε από τη διοίκηση του Ομπάμα, βάσει του νόμου περί κατασκοπείας - ένας νόμος που αποσκοπεί στην τιμωρία των κατασκόπων. Πέρασε 23 μήνες στη φυλακή ως συνέπεια της προσπάθειάς του να αντιταχθεί στο πρόγραμμα βασανιστηρίων της κυβέρνησης Μπους.

Πηγή