Επιστολή του Marwan Barghouti

Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε από τον Marwan Barghouti, ηγέτη της Παλαιστινιακής αντισταστασιακής οργάνωσης Φατάχ, για να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε την ομαδική απεργία πείνας, μαζί με πάνω από 1000 ακόμα Παλαιστίνιους, φυλακισμένους σε Ισραηλινές φυλακές.
Ο Marwan Barghouti καταδικάστηκε για φόνο και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση σε 5 φορές ισόβια συν 40 χρόνια. Κατά τη δίκη, ο Marwan Barghouti αρνήθηκε το δικαίωμα να έχει υπεράσπιση και δεν αναγνώρισε τη νομιμοποίηση και την δικαιοδοσία του Ισραηλινού δικαστηρίου.

******************

Έχοντας περάσει τα τελευταία 15 χρόνια σε Ισραηλινή φυλακή, έχω υπάρξει μάρτυρας, αλλά και θύμα του παράνομου Ισραηλινού συστήματος μαζικών, αυθαίρετων συλλήψεων και της κακομεταχείρισης των Παλαιστίνιων κρατουμένων. Έχοντας εξαντλήσει κάθε άλλη επιλογή, αποφάσισα ότι το μόνο που μου μένει είναι να αντισταθώ σε αυτές τις κακοποιήσεις, ξεκινώντας απεργία πείνας.

Περίπου 1.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουμε αποφασίσει να συμμετάσχουμε σε αυτήν την απεργία πείνας, η οποία ξεκινά σήμερα, την ημέρα που έχουμε ορίσει εδώ, ως Ημέρα του Κρατούμενου. Η απεργία πείνας είναι η πιο ειρηνική μορφή αντίστασης που έχουμε στη διάθεσή μας. Προκαλεί πόνο μόνο σε αυτούς που συμμετέχουν και στους αγαπημένους τους, με την ελπίδα ότι τα άδεια τους στομάχια και η θυσία τους θα αντηχήσει πέρα από τους τοίχους των σκοτεινών κελιών τους.

Δεκαετίες εμπειρίας έχουν αποδείξει ότι το απάνθρωπο σύστημα του Ισραήλ αποικιακής και στρατιωτικής κατοχής έχει ως στόχο να σπάσει το ηθικό των κρατουμένων και του έθνους στο οποίο αυτοί ανήκουν, προκαλώντας τους σωματικό πόνο, χωρίζοντάς τους από τις οικογένειες και τις κοινότητές τους, χρησιμοποιώντας εξευτελιστικά μέσα για να τους εξαναγκάσουν να υποταχτούν. Παρόλη όμως αυτήν τη μεταχείριση, εμείς δεν πρόκειται να παραδοθούμε.

Το Ισραήλ, η δύναμη κατοχής, παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο με πολλούς τρόπους, εδώ και 70 χρόνια, και παρόλα αυτά, παραμένει στο απυρόβλητο γι’ αυτές του τις πράξεις. Έχει διαπράξει σοβαρές παραβιάσεις της Συνθήκης της Γενεύης εναντίον του Παλαιστινιακού λαού. Οι φυλακισμένοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, δεν αποτελούν εξαίρεση.

Ήμουν μόλις 15 ετών, όταν φυλακίστηκα για πρώτη φορά. Ήμουν μόλις 18, όταν ένας Ισραηλινός ανακριτής με ανάγκασε να τεντώσω τα πόδια μου καθώς στεκόμουν γυμνός στην αίθουσα ανακρίσεων και μετά με χτύπησε στα γεννητικά μου όργανα. Λιποθύμησα από τον πόνο και το χτύπημα που έκανα καθώς έπεσα, μου άφησε ένα μόνιμο σημάδι στο μέτωπο. Ο ανακριτής μετά με κορόιδευε, λέγοντάς μου ότι δεν πρόκειται ποτέ να τεκνοποιήσω, επειδή άνθρωποι σαν κι εμένα φέρνουν στον κόσμο μόνο τρομοκράτες και δολοφόνους.

Μερικά χρόνια αργότερα, ενώ ήμουν και πάλι σε μια Ισραηλινή φυλακή και σε απεργία πείνας, γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος. Αντί για γλυκά, που κερνάμε συνήθως, για να γιορτάσουμε τα ευχάριστα νέα, μοίρασα στους συγκρατούμενούς μου αλάτι. Όταν ο γιος μου ήταν 18 ετών, κι αυτός με τη σειρά του συνελήφθη και πέρασε 4 χρόνια σε Ισραηλινή φυλακή.

Το μεγαλύτερο από τα 4 παιδιά μου είναι πλέον άντρας, 31 ετών. Κι όμως εγώ είμαι ακόμα εδώ, επιμένοντας σε αυτόν τον αγώνα για ελευθερία, μαζί με χιλιάδες φυλακισμένους, εκατομμύρια Παλαιστίνιους και την υποστήριξη τόσων πολλών ανθρώπων από όλον τον κόσμο. Γιατί υπάρχει κάτι στην αλαζονεία των κατακτητών και καταπιεστών μας και των υποστηρικτών τους, που τους κάνει κουφούς σε αυτήν την απλή αλήθεια: οι αλυσίδες μας θα σπάσουν, προτού σπάσουμε εμείς, επειδή είναι στη φύση του ανθρώπου να ακολουθεί το κάλεσμα της ελευθερίας, χωρίς να υπολογίζει το κόστος.

Το Ισραήλ έχει χτίσει όλες τις φυλακές στην περιοχή του Ισραήλ και όχι στις κατεχόμενες περιοχές. Με τον τρόπο αυτό, παράνομα και με τη βία μεταφέρει τους πολίτες της Παλαιστίνης σε αιχμαλωσία, και χρησιμοποιεί αυτήν την κατάσταση για να περιορίσει τις επισκέψεις των μελών της οικογένειάς τους και να τους κάνει να υποφέρουν με μεγάλες μετακινήσεις υπό σκληρές συνθήκες. Έχει μετατρέψει τα θεμελιώδη δικαιώματα που θα’ πρεπε να προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο – ακόμα και κάποια που κατακτήθηκαν μετά από επίπονες απεργίες πείνας – σε προνόμια τα οποία το σωφρονιστικό τους σύστημα αποφασίζει αν θα τα χορηγήσει ή θα μας τα στερήσει.

Οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι και κρατούμενοι υφίστανται βασανιστήρια, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και ιατρική αμέλεια. Κάποιοι έχουν σκοτωθεί ενώ ήταν υπό κράτηση. Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση του Συλλόγου Παλαιστίνιων Φυλακισμένων, περίπου 200 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν πεθάνει από το 1967, εξαιτίας τέτοιων ενεργειών. Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι και οι οικογένειές τους παραμένουν ο κύριος στόχος συλλογικών τιμωριών που επιβάλλονται από το Ισραήλ. Μέσω της απεργίας πείνας επιδιώκουμε να τερματίσουμε αυτές τις παραβιάσεις.

Κατά τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, σύμφωνα με την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Addameer, περισσότεροι από 800.000 Παλαιστίνιοι έχουν φυλακιστεί ή τεθεί υπό κράτηση από το Ισραήλ – αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 40% του ανδρικού πληθυσμού της Παλαιστινιακής επικράτειας. Σήμερα, περίπου 6.500 είναι ακόμα στη φυλακή, μεταξύ τους και κάποιοι που κατέχουν παγκόσμια ρεκόρ για την πιο μακρόχρονη κράτηση πολιτικού κρατούμενου. Είναι ζήτημα αν υπάρχει οικογένεια στην Παλαιστίνη που να μην έχει υποστεί τον πόνο που προκαλεί η φυλάκιση ενός ή και αρκετών από τα μέλη της.

Πώς να συλλάβει κανείς αυτήν την απίστευτη κατάσταση;

Το Ισραήλ έχει εγκαθιδρύσει ένα διπλό νομικό καθεστώς, ένα είδος δικαστικού απαρτχάιντ, που ουσιαστικά παρέχει ατιμωρησία στους ισραηλινούς που διαπράττουν εγκλήματα εναντίον Παλαιστινίων, ενώ ποινικοποιεί την παρουσία και την αντίσταση των Παλαιστινίων. Τα Ισραηλινά δικαστήρια αποτελούν παρωδία δικαιοσύνης και όργανα ξεκάθαρα της αποικιακής και στρατιωτικής κατοχής. Σύμφωνα με το State Department, οι καταδίκες των Παλαιστίνιων στα Ισραηλινά στρατοδικεία αναλογούν περίπου στο 90%.

Ανάμεσα στους Παλαιστίνιους που έχει υπό αιχμαλωσία το Ισραήλ, υπάρχουν παιδιά, γυναίκες, μέλη του κοινοβουλίου, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακαδημαϊκοί, πολιτικά πρόσωπα, στρατιωτικοί, απλοί παρευρισκόμενοι, συγγενείς των φυλακισμένων. Και όλα αυτά με έναν και μόνο σκοπό: να θαφτούν οι θεμιτές προσδοκίες για ένα ενιαίο έθνος.

Αντί γι’ αυτό όμως, οι φυλακές του Ισραήλ, έχουν γίνει η κοιτίδα ενός μακρόχρονου κινήματος για την αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων. Αυτή η νέα απεργία πείνας θα αποδείξει για άλλη μια φορά ότι το κίνημα των φυλακισμένων είναι η πυξίδα που οδηγεί τον αγώνα μας, τον αγώνα για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια – έτσι ονομάσαμε αυτό το νέο βήμα στη μακρά πορεία μας προς την ελευθερία.

Το Ισραήλ προσπάθησε να μας χαρακτηρίσει όλους ως τρομοκράτες για να νομιμοποιήσει τις παραβιάσεις του, που περιλαμβάνουν μαζικές αυθαίρετες συλλήψεις, βασανισμούς, τιμωρητικά μέτρα και σοβαρούς περιορισμούς. Στο πλαίσιο της προσπάθειας του Ισραήλ να υποβαθμίσει τον αγώνα της Παλαιστίνης για ελευθερία, ένα Ισραηλινό δικαστήριο με καταδίκασε σε 5 φορές ισόβια συν 40 χρόνια, σε μια πολιτική δίκη-θέατρο, την οποία κατήγγειλαν οι διεθνείς παρατηρητές.

Το Ισραήλ δεν είναι η πρώτη κατοχική ή αποικιοκρατική δύναμη που καταφεύγει σε τέτοια τεχνάσματα. Κάθε εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα έχει συναντήσει στην ιστορία του παρόμοιες πρακτικές. Γι’ αυτό και τόσοι πολλοί άνθρωποι που αντιμάχονται την καταπίεση, την αποικιοκρατία και το απαρτχάιντ, στέκονται στο πλευρό μας. Η Διεθνής Εκστρατεία Λευτεριά στον Marwan Barghouti και Όλους τους Παλαιστίνιους Φυλακισμένους, που ξεκίνησε το 2013 από το σύμβολο του αγώνα ενάντια στο απαρτχάιντ Ahmed Kathrada και τη σύζυγό μου Fadwa στο κελί όπου κρατούνταν ο Νέλσον Μαντέλα στο Robben Island έχει την υποστήριξη 8 βραβευμένων με Νόμπελ Ειρήνης, 120 κυβερνήσεων και εκατοντάδων ηγετών, κοινοβουλευτικών, καλλιτεχνών και ακαδημαϊκών σε όλον τον κόσμο.

Η αλληλεγγύη τους φανερώνει την ηθική και πολιτική αποτυχία του Ισραήλ. Τα δικαιώματα δεν σου τα παραχωρεί ένας καταπιεστής. Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι πανανθρώπινα δικαιώματα, σύμφυτα με την ανθρωπότητα, για να τα απολαμβάνουν όλα τα έθνη και κάθε ανθρώπινο ον. Οι Παλαιστίνιοι δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. Μόνο με το τέλος της κατοχής θα τελειώσει αυτή η αδικία και θα γεννηθεί η ειρήνη.

Πηγή