Έλληνας ανταποκριτής στη Μόσχα: Ζούμε τον Δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο και δεν τον κήρυξε η Ρωσία

«Τη δεκαετία του 1990, οι Ρώσοι μπορούσαν να είναι για τα δυτικά ΜΜΕ μόνο "μαφιόζοι" και ...
"πόρνες", άντε και "ολιγάρχες". Τώρα, που η Ρωσία σηκώθηκε ξανά στα πόδια της, οι Ρώσοι έγιναν κυρίως "χάκερ" και ξανά "πράκτορες"», σχολιάζει ο Θανάσης Αυγερινός με αφορμή τα περί ρωσικής εμπλοκής στο δημοψήφισμα της πΓΔΜ.

Τις κατηγορίες εναντίον της Μόσχας για παρεμβάσεις στο δημοψήφισμα της πΓΔΜ σχολιάζει στο Sputnik ο γνωστός Έλληνας ανταποκριτής στη Ρωσία, Θανάσης Αυγερινός. «Tίποτε», λέει μεταξύ άλλων, πλέον δεν μπορεί να μας εκπλήξει». «Ακόμη κι αν αύριο βγουν κάποια μέσα ενημέρωσης και μας πουν, χωρίς ή με κάποιες ψευδοεπιστημονικές αποδείξεις, ότι ο μεσογειακός κυκλώνας είναι το νέο κλιματικό όπλο του Κρεμλίνου, σίγουρα θα βρεθούν πολλοί κάτοικοι της περιοχής μας, που θα το πιστέψουν, χωρίς να προσπαθήσουν να βάλουν το δικό τους μυαλό σε λειτουργία για την διαπίστωση της αλήθειας».

«Κάποτε», συνεχίζει, «ήθελα να πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουμε ένα είδος ανοσίας και δεν καταπίνουμε τον πληροφοριακό σανό αμάσητο, διαψεύστηκα όμως, γιατί ο "γκουρού" της προπαγάνδας Γκέμπελς αναγεννάται καθημερινά στις μεταδιδόμενες ειδήσεις, καθώς αποδεικνύεται ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται».

Ο δημοσιογράφος αναφέρει στα όσα ακούμε τα τελευταία χρόνια για τους «Ρώσους Τζέιμς Μποντ, που εξέλεξαν πρόεδρο των ΗΠΑ τον Τραμπ και δηλητηρίασαν τους πάντες, έστησαν το Δημοψήφισμα για το Brexit, κανόνισαν όλες τις ευρωπαϊκές εκλογές, τώρα επηρεάζουν τους ψηφοφόρους στη FYROM και λίγο πριν διείσδυσαν στην άσπιλη και αμόλυντη Ορθόδοξη Εκκλησία μας», επισημαίνοντας πως «δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι παιχνίδι παίζεται σήμερα στα Βαλκάνια και στη FYROM, αν δεν αναλογιστούμε τις σχετικά πρόσφατες εμπειρίες μας ως πολίτες».

Ο Θανάσης Αυγερινός υπογραμμίζει ότι ζούμε τον Δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο και «είναι πρωτίστως ενημερωτικός και μάλλον δεν τον έχει κηρύξει η Ρωσία».
«Κηρύχθηκε σιωπηλά αμέσως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης από τη "νικήτρια" Δύση το 1991, που θέλησε να κατοχυρώσει στο μέγιστο βαθμό τα κέρδη της με την επιθετική αλαζονεία του "όλα πλέον επιτρέπονται". 

Θυμίζω ότι στη δεκαετία της ήττας και διάλυσης της Ρωσίας, τη δεκαετία του 1990, οι Ρώσοι μπορούσαν να είναι για τα δυτικά ΜΜΕ μόνο "μαφιόζοι" και "πόρνες", άντε και "ολιγάρχες", δεν υπήρχαν κανονικοί άνθρωποι ανάμεσά τους, τώρα, που η Ρωσία σηκώθηκε ξανά στα πόδια της και διεκδικεί το μερίδιο, που της αναλογεί στην παγκόσμια αγορά, στις διεθνείς σχέσεις κλπ, οι Ρώσοι έγιναν κυρίως "χάκερ" και ξανά "πράκτορες", όπως στον παλιό κλασικό Ψυχρό Πόλεμο.»

Επιστρέφοντας στο θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ και στα περί ρωσικής εμπλοκής, ο δημοσιογράφος αναφέρει: «Στα Βαλκάνια τίθεται, όπως και στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, το ερώτημα "ή είσαι με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ", τους συλλογικούς εκφραστές της Δύσης "ή είσαι εχθρός", με τους άλλους, τη Ρωσία, το Ιράν ή τη Βόρειο Κορέα. Αυτό είναι πιστεύω το πραγματικό δίλημμα στο Δημοψήφισμα και τα υπόλοιπα, η εθνική ταυτότητα, η γλώσσα, το όνομα, είναι τα δευτερεύοντα, όση σημασία κι αν έχουν για την κάθε πλευρά».

Σχετικά με το ότι, την ίδια στιγμή που εξαπολύοντας κατηγορίες έναντι της Ρωσίας για εμπλοκή, επισκέπτονταν τα Σκόπια η Άνγκελα Μέρκελ, ο Γενς Στόλτενμπεργκ αλλά και η Φεντερίκα Μογκερίνι μιλώντας ξεκάθαρα υπέρ αυτής της συμφωνίας και του «ναι» στο δημοψήφισμα, ο Έλληνας ανταποκριτής σχολιάζει:

«Γι' αυτό και τόσοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί απεσταλμένοι, που τρέχουν στα Σκόπια και μιλούν γλυκά, αλλά εκβιαστικά, δίνουν κίβδηλες υποσχέσεις, εντέλει προσβάλλουν τον παραπλανημένο λαό της FYROM, που υποχρεώνουν να ζήσει τώρα μια δική του συνοπτική "άνοιξη", γεμάτη παραμύθια, τα οποία σύντομα θα διαψευστούν, όταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της προσοχής της επιθετικής δυτικής διπλωματίας μεταφερθεί στην "επίλυση" ενός άλλου προβλήματος.»

Και συνεχίζει: «Σκοπός όλων αυτών είναι να "μαντρωθεί" το κράτος των Σκοπίων γρήγορα στο ΝΑΤΟ κι όχι όλα τα υπόλοιπα, που μας διηγούνται. Τους είναι αδιάφορες οι εθνικές ταυτότητες και οι ιδιαιτερότητες, οι οποίες στο όνομα της μίας και μόνης, δικής τους παγκοσμιοποίησης, είναι προτιμότερο να εξαλειφθούν και να γίνουν ένας ενιαίος, υποταγμένος πολτός.»

Ο ίδιος χαρακτηρίζει όλα αυτά που λέγονται «προσβλητικά και για τη νοημοσύνη όλων μας», καθώς, όπως εξηγεί «θέλουν να μας πείσουν ότι δημοκρατία είναι τα εκβιαστικά διλήμματα χωρίς εναλλακτικές κι όχι ο διάλογος, η ενημέρωση και η βούληση των πολιτών, η πραγματική συζήτηση των αντιθέσεων και των προοπτικών, που υπάρχουν».

Ότι ελευθερία είναι η συνεχής κατασκευή εχθρών, κι όχι η συνεργασία κι η «ελεύθερη αγορά», που κάποτε μας έλεγαν ότι όλα τα ρυθμίζει κι όλα τα επουλώνει, να όμως, που κι αυτή αποδεικνύεται ένα ακόμη παραμύθι για νανούρισμα, γιατί οι σωστοί έμποροι των εθνών δεν ανέχονται πραγματικούς ανταγωνισμούς, εξαλείφουν τον εν δυνάμει ανταγωνιστή τους, στην περίπτωσή μας την όποια ρωσική επιρροή έχει απομείνει στην περιοχή των Βαλκανίων, με όλα τα μέσα.

Ο Θανάσης Αυγερινός κάνει ιδιαίτερη αναφορά και σε ένα πρόσφατο γεγονός για να στηρίξει το σκεπτικό του:
«Και μιας, που αναφέραμε νωρίτερα, τους Ρώσους "χάκερ και πράκτορες", που υποτίθεται ότι καταφέρνουν και επηρεάζουν, αν όχι κατασκευάζουν σε αμέτρητες ξένες χώρες εκλογικά αποτελέσματα, για όσους θέλουν να διαφυλάξουν τις διανοητικές τους λειτουργίες ασφαλείς, θα ήθελα να θυμίσω ότι την περασμένη Κυριακή στη Ρωσία έγιναν περιφερειακές εκλογές και το κυβερνών κόμμα "Ενιαία Ρωσία", που στηρίζεται από το Κρεμλίνο, απέτυχε να εκλέξει τους κυβερνήτες της επιλογής του σε τέσσερις περιφέρειες, παρά την προσωπική εμπλοκή του προέδρου Πούτιν. Ήταν μια πραγματική πολιτική ήττα για το Ρώσο πρόεδρο, που έχει στα χέρια του όλους τους κρατικούς μηχανισμούς της χώρας και όλες τις εφεδρείες κάθε είδους, φαντάζομαι πολύ περισσότερο από τις δυνατότητες, που διαθέτει επί αμερικανικού ή ευρωπαϊκού εδάφους».

«Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι στη διεθνή πολιτική και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό για επιρροή και αγορές, υπάρχουν κάποιοι εξ ορισμού άγιοι και κάποιοι σατανάδες. Καουμπόιδες υπάρχουν πάντως με βεβαιότητα και η εμπειρία διδάσκει ότι όποιος κάνει μεγαλύτερη φασαρία είναι γιατί συνήθως "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης"», σημειώνει.

«Θα ευχόμουν, τέλος, οι λαοί της FYROM και όσων άλλων μπαίνουν στον πειρασμό και την αυταπάτη να επιλέξουν εκβιαστικά και βεβιασμένα "στρατόπεδο", να μη χρειαστεί ποτέ να μοιραστούν την πρόσφατη τύχη των λαών Αφγανιστάν, Λιβύης, Ιράκ, Συρίας κ.ο.κ., αλλά να βρουν ειρηνικές απαντήσεις στα υπαρκτά ή ανύπαρκτα διλήμματά τους…», καταλήγει ο Θανάσης Αυγερινός.

Πηγή: sputniknews