Ανακοίνωση για τη διαπραγμάτευση ΑΟΖ μεταξύ Παλαιστινιακής Αρχής και Τουρκίας

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο μυρίζουν μπαρούτι. Μετά και τις νέες συναντήσεις κορυφής μεταξύ Ισραήλ κι Ελλάδας, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ιερουσαλήμ, ακολούθησε η συμφωνία για την ανέγερση ενός διεθνούς κέντρου εκπαίδευσης πιλότων. Το κόστος της πρότασης είναι αστρονομικό και ο σκοπός της είναι η ελληνοϊσραηλινή συνεκπαίδευση και το χειροπόδαρο δέσιμο του ελληνικό κράτους και των ενόπλων δυνάμεων του στο άρμα του αμερικανοσιωνισμού. Όλα αυτά, εν μέσω του κλίματος που προκύπτει από τον νέο κύκλο έντασης στη Λιβυή, στις γαλλοτουρκικές σχέσεις, αλλά και στη Συρία.

Η τελευταία κίνηση στη σκακιέρα είναι η δήλωση του πρέσβη της Παλαιστίνης, σύμφωνα με την οποία η Παλαιστινιακή Αρχή προτίθεται να υπογράψει συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία. Πρόκειται για φυσική συνέπεια της καταπίεσης που βιώνει ο παλαιστινιακός λαός, ο οποίος κυριολεκτικά ψάχνει οποιοδήποτε αποκούμπι και χέρι βοηθείας στον αγώνα του για επιβίωση.

Η ιστορία της περιοχής είναι συγκεκριμένη: Τα παλαιστινιακά εδάφη βρίσκονταν υπό οθωμανικό έλεγχο μέχρι και έναν αιώνα πριν. Το όραμα του Ερντογάν για έναν μεγάλο συνασπισμό των μουσουλμανικών κρατών που βρίσκονταν στην οθωμανική σφαίρα επιρροής, με κεφαλή την Τουρκία, ασφαλώς και περιλαμβάνει την Παλαιστίνη. Από την πλευρά τους, οι Παλαιστίνιοι, ζώντας σαν φυλακισμένοι στον τόπο τους, υπό τη μπότα του ιμπεριαλισμού και συγκεκριμένα ενός θρησκευτικού ψευτοκράτους, αναζητούν υποστήριξη και αλληλεγγύη σε άλλες δυνάμεις της περιοχής και ιδίως μουσουλμανικές, καθώς αυτή είναι και η θρησκεία των περισσότερών τους.

Μέσα στα αναρίθμητα κακώς κείμενά της, όπως τη συνέργια στο έγκλημα της Συρίας και της Λιβύης, η τουρκική εξωτερική πολιτική σήμερα δείχνει, έστω και λαθεμένα, σαν σανίδα σωτηρίας στο μυαλό πολλών Παλαιστίνιων, οι οποίοι δίνουν αγώνα για να εξασφαλίσουν τα βασικά για τη ζωή τους, δηλαδή ασφάλεια, αξιοπρέπεια και τροφή, απέναντι στην απρόκλητη τυραννία του σιωνισμού.

Δυστυχώς στην Ελλάδα, όχι τόσο λόγω «εθνικών και ιστορικών αντανακλαστικών,» αλλά πολύ περισσότερο λόγω συστημικής προπαγάνδας των μεγάλων και διαπλεκόμενων κέντρων εξουσίας, από τα κόμματα ως τα ΜΜΕ και τις επιχειρήσεις, επικρατεί η τάση για υπεραπλούστευση. Ο «τουρκικός μπαμπούλας» που έχει κατασκευάσει το συστημικό αφήγημα, ξυπνά ένστικτα αυτοσυντήρησης τα οποία διαγράφουν κάθε συμπέρασμα συντεταγμένης σκέψης και σφαιρικής πληροφόρησης.

Σύσσωμο το ελληνικό σύστημα εξουσίας και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό και οι Έλληνες πολίτες, επιφυλάσσουν τον τίτλο του απόλυτου κακού στον τουρκικό παράγοντα και τις επεκτατικές του βλέψεις, χωρίς όμως να αναγνωρίζουν τις ευθύνες της άλλης πλευράς: Το διαχρονικό ξεπούλημα του ελληνικού κράτους στον δυτικό ιμπεριαλισμό και την αντιπροσώπευση των συμφερόντων αυτού, το αγγλοσαξονικό και μετέπειτα σιωνιστικό έγκλημα στην Ανατολική Μεσόγειο, που έχουν φέρει εκατόμβες θυμάτων και κατεστραμμένες ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους. Η Τουρκία, ούτε σήμερα, ούτε στο ιστορικό της παρελθόν, δεν «φυτεύθηκε» σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο για να το διαφθείρει – αντίθετα, εκείνοι οι οποίοι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά παρεμβαίνουν, διχάζουν τους λαούς κι εγκληματούν περισσότερο από τον καθένα, αλλά και σε μια πλανητική κλίμακα, είναι οι δυτικές δυνάμεις και οι πράκτορές τους, πρώτοι και καλύτεροι σήμερα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Η προστασία της Ελλάδας δεν μπορεί να περνάει μέσα από συμμαχίες με κράτη τρισχειρότερα του τουρκικού, ούτε και βέβαια μέσα από τη χάραξη και την κατασκευή αγωγών οι οποίοι απαλλοτριώνουν τη στεριά και τη θάλασσα των λαών της περιοχής για χάρη των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, με μόνη κινητήριο δύναμη το κέρδος. Το μάθημα αυτό οι Έλληνες το έχουμε μάθει σε όλη μας την ιστορία, με κάθε μεγάλη εθνική συμφορά να προέρχεται από τις παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων στις υποθέσεις της περιοχής.

Η αντίθεσή μας στις υπερβολές και τις καταπατήσεις του τουρκικού κράτους δεν περνάει μέσα από το μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό και τη «συμμαχία με τον Διάβολο» απέναντι στο επιθετικό τουρκικό κράτος, αλλά μέσα από την πάλη για δικαιοσύνη, εντός κι εκτός των συνόρων και την άρνηση κάθε αδικίας.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει και η επίμονη προσπάθεια κάποιων κέντρων να παρουσιάσουν το Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα τους αλληλέγγυους φίλους της Παλαιστίνης ως πράκτορες του Ερντογάν και της Τουρκίας. Θα πρέπει ενημερώσουμε πως αυτή η προσπάθεια έχει ως αφετηρία την προπαγανδιστική καμπάνια των Ιμπεριαλιστών και των Σιωνιστών, οι οποίοι προσπαθούν να μας προσδώσουν έναν διαφορετικό πολιτικό χαρακτήρα από αυτόν που έχουμε, για να κάμψουν την αντίστασή μας και να πετύχουν έτσι τους σκοπούς τους.

Για εμάς τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα και έτσι θα παραμείνουν να είναι:

• Υποχρέωση κάθε ανθρώπου είναι να υπερασπίζεται το δίκαιο εκεί που η αδικία έχει γίνει νόμος.
• Υποχρέωση του καθένα από εμάς είναι να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να σταματήσει τους εγκληματίες που καταδυναστεύουν τους λαούς του κόσμου.
• Υποχρέωση κάθε ανθρώπου είναι να βάζει την αγάπη του για την πατρίδα του, παράλληλα με τον σεβασμό και την αλληλεγγύη με τους αγώνες των υπόλοιπων λαών.

Όμως όταν πρόκειται για την Παλαιστίνη, το τελευταίο οχυρό αντίστασης και αξιοπρέπειας της ανθρωπότητας, με ένα εν’ενεργεία έγκλημα 72 χρόνων, υποχρέωση όλων μας γίνεται η χωρίς καμία αναστολή και πλήρης στήριξη του παλαιστινιακού σκοπού. Και σε αυτό τον σκοπό η υπό Σιωνιστική υποτέλεια χώρα μας έρχεται απέναντι προσφέροντας γη και ύδωρ στους Ισραηλινούς. Είναι μία πραγματικότητα που μέρα με την μέρα κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη της διεξαγωγής ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που θα παρεμποδίσει αυτούς τους σχεδιασμούς και θα ελευθερώσει την πατρίδα μας.

Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη
«Γασσάν Καναφάνι» 

Πηγή: kanafani.gr